خروج اضطراری

فـایراگزیت (fireexit) یعنی خروج اضـطراری
به هنگام آتش.

f4designer@gmail.com
f4designer@hotmail.com

نویسندگان

۷ مطلب در مرداد ۱۳۹۰ ثبت شده است

ناراحت و عصبی با داد و بیداد توی جمع رو میکنه بهم میگه آخه چرا وقتی قرار میذارید منو خبر نمیکنید؟
میگم مگه اون روز تو کوچه نیومدم پیشت بهت خبر دادم؟
چشاشو بسته داد میزنه چرا مسئله رو شخصی میکنی؟!!!!!!

این ساعته دیگه داره زیادی پر حرفی میکنه.

همش تیییییک       تیییییک   و شاید بعضی وقتا       تاااااک

چرا نمیخواد درک کنه که هیچ اهمیتی براش قائل نیستم؟

همیشه دوست داشتم خفش کنم.

وقتی 5 / 6 سالم بود از صداش خوابم نمیبرد.

یادمه به بابام میگفتم از کار بندازتش تا بتونم راحت بخوابم . خُب حضورش هیچ فرقی به حال من نداشت.

بعضی وقتا سعی میکردم زبونشو یاد بگیرم ، ولی اون دو کلمه بیشتر نمی گفت.

الان فکر کنم میدوم چی میگه ، و البته فهمیدم که تیک تاک هایی که میکنه همیشه شبیه هم نیست . هر دفعه نسبت به شرایط من ، اون هم یه جور دیگه ای میگه تیک تاک.

ولی هنوزم میخوام خفه شه

جدیدا یه فکرایی آزارم میده . با خودم میگم شاید حرفی که میخواد بهم بزنه خیلی مهمه که از بچگی تا حالا داره هی تکرارش میکنه . هر ثانیه . لحنش عوض میشه ولی حرفش عوض نمیشه . نکنه وقتی بفهمم چی داره میگه که دیگه دیر شده باشه؟!

بابام تا حالا زیر بار خاموش کردنش نرفته!

این ساعته هم که هرچی نگاش میکنم از رو نمیره و خفه نمیشه ؛ اَه

کل یوم اکثر اختلاف تصمیم ها و درنهایت اختلاف برخوردها ناشی از اختلاف حالات و نگاه ها نسبت به موضوع مورد نظره.
این مقدمه در راستای خیلی از سیخ هایی ست که ازپاچه آغاز حرکت و درتغییر مسیر پا،از زانوی شلوار ما بیرون زده.
اصل نسبیت اصل خیلی مهمیه.
سلامتی سه کس: اونایی که فهمیدن چی گفتم - اونایی که نفهمیدن چی گفتم - خودم.

آقا تا این جو ما ازدوره ی پشت سرگذاشته ی آموزشی نخوابیده رسالت خودم میدونم برادرانه و خواهشمندانه یه نکته ی مهم رو که البت تجربه ی بسیار ملموس شخصی خودم هست رو گوشزد کنم.لعلکم تعقلون.
قابل توجه تمامی دوستان و همکاران گرامی اعم از سرباز آموزشی،وظیفه، نیروهای کادر ،دبستانی ها ،بعدی ها،دبرستانی ها الخ و تمامی خوانندگان و مدعوین گرامی که "بسیاری از دعواهای بزرگ مقدمه دوستی های بزرگتر هستند.اما باتوجه به اینکه خیلی هاشون هم نیستند خواهش میکنم حتی المقدور برای انجام امورات زندگیتون از مقدمه چینی پرهیز کنید."
ومن الله توفیق.
العبدالاحقر-امروز-تمام.

همیشه بود تاکسی و اتوبوس و میتونستم بدون معطلی و باسرعت مسیر خونه و مدرسه رو طی کنم،ساعتمو تنظیم میکردم رو ساعتی که با حرکت توی اون ساعت دقیقا پیش از زنگ برسم مدرسه.
یه روز که تکلیف آنچنانی نداشتم و حال و حوصله م ردیف بود یهو تصمیم گرفتم تا هر چقدر از مسیر رو که میتونم پیاده برم.
در پایان روز در مجموع خوشحال بودم که امروز با فراغ بال پیاده روی کرده بودم و از اکتشافات جدیدم کلی ذوق کرده بودم.
اون روز به چیزای جدید توجه کرده بودم.
تابلوها ، مغازه ها، ویترین ها، چراغای برق، خونه ها، پل ها، ماشین ها، درخت ها،کوچه ها، کیوسک ها، دکه ها، سطل های زباله و کلی چیز دیگه....

این روزها با تمام ناراحتی ها و دلتنگی هایی که داری مجبوری مدتی رو در فضای محبوس پادگان با یه سری افراد متفاوت سپری کنی.
تقریبا همیشه گذران زندگی من با سرعت بوده،قانع بودم به رفیقها و افراد دور وبرم وخیلی از شیشه بیرون رو نگاه نمیکردم.
این روزها پیاده ام.مجبورم مسیری رو پیاده روی کنم.
حالا که دوره تموم شده خوشحالم از اکتشافات جدیدم.
آدما ،آدما ،آدما ،آدما ،آدما ،آدما ،آدما و کلی آدمای دیگه...

کاملا نامنظم وبصورت کشکی یه عادتی دارم که خیلی حرفا رو که میدونم میتونه جالب باشه رو یه بار بیشتر نمیگم.
بعضی وقتها هم اصلا نمیدونم که این حرف جالب هست یا نه.
گلش اینه که بعضی وقتا یادم نمیاد حرفی رو که بنظرم جالبه رو قبلا گفتم یا نه.

حرف بعدیم هم رو میخوام بنویسم اما حال ندارم ببرم بذارمش بعنوان پست بعدی.
اصلا همین کشک عادات سخیف من اینجا هم عینیت داره.
خیلی از کارایی رو که دوست دارم انجام بدم بخاطر بی حوصلگی ول میکنم.
بدبخت میشم آخر سر همین موضوع.

یه دفتر دارم که کلی مغزنوشته ی چکنویس از دوره آموزشی خدمتم داخلشه،اما حوصله ی تایپ کردنشونو ندارم
حال و حوصله هم معضلی شده واسه ما.
دوماه آموزشی رو باهزار بدبختی پشت سر میذاری که آخرش تلق یه تیکه پارچه بچسبونن رو دوشت.
من حتی حال جشن سردوشی روهم نداشتم.رفتم یه جا دور از چشم پاسدار و دژبان و خرمگس معرکه خوابیدم.

نوار کوتاهی که این یک ونیم ساعت بایک آهنگ وکلام هی تکرار شد بچه های خسته ی این روزهارا خوب خواباند.
من درهمین جا و بدینوسیله از حضرت "جناب" تشکرمیکنم و از فرماندهین و برنامه ریزان محترم مرکز آموزش تقاضا دارم در صورت امکان روزی یک ساعت و نیم از کلاسهایمان را باهمین استاد بگذارند تا سرانه ی خواب بچه به شش ساعت در روز برسد.