پسر هرچه تلاش میکند که داد بزند مثل اینکه نفسش در گلو گیر کرده باشد،نمی تواند.
مینشیند روی زمین و به انتها نگاه میکند.
دوباره تلاش میکند،تمام تنش مرتعش میشود هنگام این تکرار،اما خبری از صدا نیست.
چهره ی جا افتاده ای ندارد،سنی از او نگذشته،احساس میکند مرد شده و باید صفات مردانه اش را به رخ بکشد،پشت گردنش را میخواراند و ادامه میدهد.
مادرش جثه ی بزرگ و خوش هیبتی دارد،با چشمانی مشکی و قامتی بلند.
همینطور که نشسته پسرش را صدا میزند.
پسر که درگیر تلاش بود ناگهان با سرعت به سمت مادر میدود،زمان زیادی میگذرد و آنها همچنان سرگرم بازی هستند.
در این میان دختری تنها دارد به ماجرا نگاه میکند،با چشمان آبی و شفاف،با موهای طلایی و مرتب.
صورت زیبایی دارد که به دل مینشیند توی این هوای سرد.
گوشه ای نشسته و چنان که از چهره اش پیداست حسابی و غمگین و دلتنگ است.
دلتنگ مادرش که هفته گذشته در صانحه تصادف جان باخته.باقی خواهر هایش پیش از این هرکدام به جایی رفته اند و زندگی میکنند.
حالا واقعا این دختر تنهاست و بی هم بازی.
پسر،شاداب است و بازی میکند،هرچیزی توجهش را چلب میکند،هرچیزی را به دست میگیرد،توی دهانش میکند و امتحان میکند... اما دختر؛نه!
گوشه گیر است وآرام،با اینکه خوشصدا تر از پسر است باز خیلی کم صدایش شنیده میشود،گاهی که لازم باشد صدایش را نشان میدهد:نازک و دخترانه.
گاهی پسر،اورا اذیت میکند.سر به سرش میگذارد و عصبانی اش میکند اما دختر تابحال شکایت نکرده،حتا وقتی غذایی نیست برای خوردن.
مادر برای پسرش غذا می آورد اما دختر را به این ضیافت راه نمیدهد.گاهی هم با بد اخلاقی اورا طرد میکند.
دختر،آرام و بی صدا جثه ی کوچک و ظریفش را درگوشه ای جمع میکند و آرام به خواب میرود.
_________________
ساعت حدود 10 شب شده و هوا خیلی سرد است،روی پتویی نشستم و دارم به آنها نگاه میکنم.
چند دقیقه ای که میگذرد پسر،آرام، به بالای بالین دختر میرود وموهای دختر را نوازش میکند.
ده دقیقه بعد،هردو آرام در گوشه ای از حیاط به خواب فرو رفته اند.
_________________
زندگی سگ ها گاهی ارزش بازگو کردن را دارد.